Σ΄αυτήν την πόλη θέλω κάποιος να μου κλείσει τα μάτια. Μην με ρωτάτε για τη Δύση. Εδώ με οδηγεί και πάλι η Εγνατία. Η υγρασία της Ιστορίας της επάνω μου, το Βυζάντιο που ξεχωρίζω μέσα στα χαλάσματα, η ανικανοποίητη αγάπη, οι σημαίες με την ημισέλινο πάντού λες και δεν έχουν πειστεί κι οι ίδιοι ότι το μέρος τους ανήκει, οι μυρωδιές των αγορών της και η γέφυρα του Γαλατά με τους ψαράδες της που ανασύρουν κάθε φορά μικρά ψάρια από το λασπωμένο νερό.
Σ΄αυτήν την πόλη θέλω κάποιος να μου κλείσει τα μάτια. Μην με ρωτάτε για τη Δύση. Εδώ με οδηγεί και πάλι η Εγνατία. Η υγρασία της Ιστορίας της επάνω μου, το Βυζάντιο που ξεχωρίζω μέσα στα χαλάσματα, η ανικανοποίητη αγάπη, οι σημαίες με την ημισέλινο πάντού λες και δεν έχουν πειστεί κι οι ίδιοι ότι το μέρος τους ανήκει, οι μυρωδιές των αγορών της και η γέφυρα του Γαλατά με τους ψαράδες της που ανασύρουν κάθε φορά μικρά ψάρια από το λασπωμένο νερό.
ΑπάντησηΔιαγραφή